Sunday 1 May 2011

සඳ ගිනි ගත් සද





කොනිත්තමින් මතකය රිදවුම් දේය
තරුත් නිවි වළා පට දොරගුළු ළාය
නිමිත්තක් වෙලා නුඹ වෙනතක යාය
සඳත් නිදිවරා ගිනි ගත්තා සේය


පුවත් දැන දැනත් ගඟටම ඉනි ලෑය
තවත් හැඩවෙමින් සයුරට හිත පෑය
ගියත් සුළඟ හා බොල් වී සමුදාය
අමුත්තක් ඇයිද කෝ? සඳ ‍රැස් යාය


දියත් පතල මුත් නුඹේ සොමි ගුණ සෑය
නිරුත්තර වුණේ සඳ අබියස මාය
බලත් ය මා දෙස, හැඟවෙන්නා සේය
නමුත් දනිමි මම, මා දෙස නොබලාය


සිරිත් සව් සපිරි වට මඟුලක් සේය
යළිත් හෙට දිනේකදි සඳ නැඟ ඒය
තරුත් හිනැහෙමින් සඳ හා නැලවේය
එදත් මට මෙසේ සඳ ගිනිගත් සේය...